mediocrite partout

Öncelikle merhabalar. İlk olarak itiraf etmem gerekir ki blog yazmak bana göre saçma bir durumdu bugüne kadar. Fakat fark ettim ki çevremde bir şey diyebileceğim, derdimi, fikrimi paylaşabileceğim insan sayısı çok az. En azından hiçliğe doğru yazarak kendimi rahatlatmak istedim sanırım. Bu da ilk yazım olacak.  Nereden başlasam bilmiyorum. Ne anlatsam o konu hakkında da bir fikrim yok. Hayatım siyaset-futbol ikilemi arasında sürüklenen, klasik bir Türk erkeğiyim doğrusu. Troll, sürekli neşeli bir duruşum var dışarıdan. Görenler beni gamsız dahi sanabilir. İçten içe ise acı çekiyorum fazlasıyla. Duygularımı ifade etmekte zayıfım veya kendimi bu şekilde şartlandırdım bilemiyorum. İçim de dışım gibi neşe dolu, hayat dolu bir insanken şu an evrildiğim insandan nefret ediyorum. Huysuz, karamsar biri oldum. Duygularım çokça kırıldı, güven duyma yetimi kaybetmiş gibi hissediyorum. Yaşadıklarım ve başıma gelenler bunda bir numaralı faktör. Bundan kurtulmam gerektiğini biliyorum. Fakat nası...